Als het leven pijn doet

LUDYK’s werkervaringsplekken [2]

VPTZHet is woensdagmorgen. De telefoon gaat en aan de melodie die afgespeeld wordt, hoor ik dat het een coördinator van de VPTZ moet zijn. “Goedemorgen Ludy”, hoor ik de stem aan de andere kant van de lijn zeggen. “Mag ik je iets vragen? Ik heb een aanvraag voor waken in een Zorgcentrum. Voor donderdag heb ik al iemand gevonden, zou jij vannacht of vrijdagnacht kunnen waken?” Ik rommel direct in mijn agenda en zie dat ik de volgende morgen geen afspraken heb staan. Dat betekent dat ik zou kunnen waken omdat er genoeg tijd is om de volgende morgen nog te kunnen slapen. “Nou, dat is erg fijn dat je al zo snel kan. Altijd fijn als iemand kan, als ik maar zo kort van te voren weet dat er gewaakt moet worden.” Samen wisselen we informatie uit over de meneer waarvoor gewaakt moet worden. Bijvoorbeeld of meneer nog bij kennis is, of er familie aanwezig is op het moment dat ik in het Zorgcentrum binnen kom, de zaken waar ik aandacht voor moet hebben, of er zaken zijn die meneer heel prettig of heel vervelend vind (aangeraakt worden of gesprekken) en praktische zaken zoals ‘waar kan ik koffie en thee halen?’ en wie moet ik waarschuwen wanneer dat nodig is. Gelukkig heeft elke coördinator al een uitgebreid gesprek gehad met de verzorgende / mantelzorgers die de aanvraag hebben ingediend. Het gesprek wordt afgesloten af door de opmerking dat ik altijd mag bellen als er nog vragen zijn en dat de volgende ochtend na het waken de coördinator mij opbelt om te horen hoe de nacht verlopen is en of er nog nieuwe wetenswaardigheden zijn voor degene die de volgende nacht gaat waken. Ik plan gelijk voor de middag 2 uur slapen in. Gelukkig kan ik goed voorslapen. Om ingezet te worden voor waken blijft voor mij het meest bijzondere wat ik voor de VPTZ kan en mag doen.

De meeste inzetten hebben zo hun eigen bijzonderheden en schoonheid en brengen mij bij mensen die zeer geholpen zijn met mijn aanwezigheid in de thuissituatie. De mantelzorger kan even weg om zo te zeggen zijn/haar eigen ding te doen en kan in alle rust en vertrouwen de zorg voor de geliefde uit handen geven. Samen met de cliënt kijk ik wat prettig is om te doen. Houdt iemand van een praatje, of luisteren we naar muziek, is er behoefte om voorgelezen te worden, of is juist stilte het grootste verlangen? Het kan en mag er allemaal zijn. Er ontstaan dierbare contacten met mensen die voorheen totaal vreemden voor me waren. Ook met de mantelzorger die terugkomt vindt nog even een gesprekje plaats; hoe was het uitstapje en zijn er nog andere dingen die gedeeld willen worden? En wanneer het tijd is, nemen we afscheid tot de volgende week. Deze soort van inzet kan soms lang duren en elke keer als ik ga, kijk ik er weer naar uit als naar een vriend die ik elke week ontmoet.

Anders is dat wanneer ik ga waken. Bij een aanvraag voor waken krijgt de aanvrager drie nachten waarvoor de VPTZ drie verschillende mensen inzet om ieder een nacht te kunnen waken. Anders gezegd; de cliënt moet echt op sterven liggen. En de familie laat weten dat ze het nodig hebben om de zorg over te geven zodat zij zelf tot rust kunnen komen. Vaak is de familie al lang met het stervensproces van hun geliefde bezig en zijn ze redelijk uitgeput geraakt. Om na het overlijden van hun geliefde alle andere zaken die nog geregeld moeten worden te kunnen volbrengen, nemen wij de nachtelijke taak van het waken van hen over. Over het algemeen verlopen deze nachten in diepe stilte waarbij ik al hakend en/of lezend mijn gedachten en aandacht deels bij de stervende houd. Ik zit vlak naast of een eindje verderop bij de stervende. Dit overleg ik met de mantelzorger of de nachtzorg van een zorgcentrum.

Tijdens deze wake was zachte voelbare aanwezigheid gewenst. Dus bij onrust leg ik dan even mijn hand op de arm van de cliënt, zodat de onrust verdwijnt. En tijdens deze nacht is de cliënt overleden. Elke keer als dat gebeurt voel ik me vereerd dat ik erbij mocht zijn, bij deze bijzondere overgang van leven naar dood. Van onrust naar diepe rust. Om mee te mogen maken dat het afscheid genomen is en de diepe intense rust plek gekregen heeft. Alsof het lichaam nog wil zeggen ‘het is volbracht’.

Nadat ik de nachtzorg wakker heb gemaakt en verteld heb dat meneer overleden is, de huisarts gewaarschuwd heb en de naasten bij hun overleden geliefde zijn aangekomen, deel ik met hen de laatste momenten van het leven van hun geliefde en hoe hij is overgegaan naar het dodenrijk. Hoe die er voor de ander ook uit zal zien. Het zijn wondere nachten, waar ik met diep respect en voldoening naar terug kijk. Ik mag even mee tot aan de grens van leven en dood en zie ze vertrekken naar de andere kant. En net als geboren worden doet iedere mens dat op de eigen manier.

Als het leven pijn doet

LUDYK’s werkervaringsplekken [1]

Herwonnen levenskracht – de vakantieweekLUDYK - Herwonnen Levenskracht

In de heetste week van deze zomer ben ik mee geweest met Herwonnen Levenskracht – de vakantieweek. Het werd in alle opzichten een bijzondere ervaring. Herwonnen Levenskracht maakt zich sterk voor mensen met een geestelijke beperking. Zij maken het mogelijk om deze groep mensen een fantastische vakantie te bezorgen. Elk jaar weer zorgt een grote ploeg vrijwilligers er voor dat deze mensen de week van hun leven krijgen.

Aan de hand van een lied dat ik heb geschreven, neem ik u mee in de gebeurtenissen van deze week. Van de traditionele zevensprong, heb ik een negensprong gemaakt.

Heb je wel gehoord van de wondere wereld
De wondere wereld van HL
We gingen met z’n allen weg
En wat hebben we gelachen zeg
En dat is 1 …

Heb je wel gehoord van de wondere wereld
De wondere wereld van HL
In Mierlo was ons samenzijn
Met een grote molen op het plein
En 1 … En dat is 2…

Heb je wel gehoord van de wondere wereld
De wondere wereld van HL
Knutselspullen op een rij
En zo plakken en knippen we zij aan zij
En dat is 1… En dat is 2… En dat is 3…

Heb je wel gehoord van de wondere wereld
De wondere wereld van HL
Het casino in een grote tent
gokken en spelen voor griet en vent
En dat is 1… En dat is 2 … En dat is 3… En dat is 4…

Heb je wel gehoord van de wondere wereld
De wondere wereld van HL
De kapsalon met al haar geur
limousines staan nu voor de deur
En dat is 1… En dat is 2… En dat is 3… En dat is 4… En dat is 5…

Heb je wel gehoord van de wondere wereld
De wondere wereld van HL
Dansen & zingen met Marijn
en dat nu tien jaar op een rij
En dat is 1… En dat is 2… En dat is 3… En dat is 4… En dat is 5… En dat is 6…

Heb je wel gehoord van de wondere wereld
De wondere wereld van HL
Fietsen en zwemmen oh zo fijn
Bij HL vakantie moet je zijn
En dat is 1… En dat is 2… En dat is 3… En dat is 4… En dat is 5… En dat is 6… En dat is 7…

Heb je wel gehoord van de wondere wereld
De wondere wereld van HL
Dineren in ons restaurant
Frietjes eten lekker uit hand
En dat is 1… En dat is 2… En dat is 3… En dat is 4… En dat is 5… En dat is 6… En dat is 7… En dat is 8..

Heb je wel gehoord van de wondere wereld
De wondere wereld van HL
En nu is daar het eind alweer
Ik zou zeggen tot een volgende keer
En dat is 1… En dat 2… En dat is 3… En dat is 4… En dat is 5… En dat is 6… En dat is 7… En dat is 8… En dat is neeeeee-heeee-gùùùn..

De laatste twee bewegingen van de negensprong zijn:
Bij 8: Op je knieën zittend rechterhand omhoog
Bij 9: Op de knieën zittend linkerhand erbij omhoog en zwaaien maar!

Als het leven pijn doet

EHB-Rouw

EHB-Rouw

In gesprek met een ervaringsdeskundige op het gebied van werken met mensen rond sterven en rouw, ontstaan er nieuwe ingevingen die borrelend en bruisend naar de oppervlakte komen en zich vertalen in een nieuwe workshop. Wanneer kinderen te maken krijgen met verlies, is hun eerste contact met hun ouders en/of verzorgers. En de eersten die op zoek gaan naar hulp zijn de ouders/verzorgers die vragen hebben over hoe om te gaan met de verlieservaringen van het kind. Hieruit ontstond het idee om voor ouders/verzorgers een Eerste Hulp-pakket te creëren waarmee ze het kind kunnen ondersteunen.

EHB-Rouw voorziet hierin. Het is een workshop waarbij handvatten geboden worden aan ouders/verzorgers die geconfronteerd worden met verlieservaringen van kinderen. De introductie van de workshop is op dinsdagavond 27 november van 20:00 – 22:00.

Bent u nieuwsgierig of wilt u zich aanmelden? Lees dan verder op de pagina over EHB-Rouw.

Als het leven pijn doet

Kind & Verlies

troostvriendje

Het eerste Troostvriendje van Masha

In de begindagen van de hittegolf werkten we in Het Getij met zijn allen aan Samenloop voor Hoop. Het was een hele organisatie. Coördinatoren vergaderden, gasten en vrijwilligers knipten, plakten, naaiden en haakten aan diverse verkoopbare spullen. Er werd voor een wellnesscentrum gezorgd waarin professionals vrijwillig hun bijdrage gaven aan het welzijn en -voelen van de bezoekers van Samenloop voor Hoop.

Midden in deze drukke periode kwam ik in contact met het fenomeen zorgenvriendje. Een poppetje met een rits in de mond. Wanneer een kind zich ergens zorgen over maakt, schrijft het kind de zorg op een briefje, en wordt het briefje in de mond van het zorgenvriendje gestopt. Het zorgenvriendje eet dan de zorgen op. Het idee van het popje vond ik heel leuk, maar dat ie zorgen opeet en je het briefje daarna toch weer terug vindt, klopte naar mijn gevoel niet.

Door het popje allerlei dierbare spulletjes te laten verzamelen ter herinnering aan datgene wat je hebt verloren, leek me passend en troostend. Vandaar dat er een Troostvriendje geboren werd. Lees verder over Troostvriendjes

Dit Troostvriendje sloeg zo aan bij de vrijwilligers van Het Getij dat er direct velen werden gehaakt. En zo kwamen ze ter verkoop in de kraam van Het Getij voor Samenloop voor Hoop. Er zijn er zeven verkocht. En op dit moment komen diverse bestellingen binnen en zijn de eerste Troostvriendjes al afgeleverd.

 

Te koop bij Samenloop voor Hoop

Op deze manier werden de Troostvriendjes de mascottes van Kind & Verlies.
Wil je deelnemen aan de Verliesgroep van Kind en verlies kijk dan in de Agenda
Voor ouders en belangstellenden is er een informatieavond georganiseerd in het Getij over, “Eerste Hulp Bij Rouw”. 

Inmiddels zijn er al een aantal dames die helpen met het haken van de poppetjes. Daar zijn wij erg mee geholpen. Ben jij ook een enthousiaste haakster? En wil je voor Kind & Verlies een Troostvriendje haken? Neem dan contact op via het contactformulier.

Als het leven pijn doet

Ook bij LUDYK was de zomer heet

LUDYK Als het leven pijn doet

De zomer is nog niet afgelopen, maar toch. De temperaturen zijn inmiddels gedaald, maar de gemoederen van LUDYK nog niet.

Waarmee is LUDYK actief geweest?

De vele ervaringen die ik deze zomer heb opgedaan, ga ik in volgende blog-berichten met jullie delen. Als je nu al belangstelling hebt, kun je op de diverse sites alvast een kijkje nemen.

Als het leven pijn doet

Lente

De ooievaar in mij is weer terug van een bijzondere reis.
Vol van opgedane wijsheid.
Er moet een ei gelegd worden in het nest van LUDYK.
Dus bouwt de ooievaar in mij weer aan het nest om plek te maken voor dit nieuwe leven.

 

Op 25 en 26 maart 2018 deed ik mijn examen van de Phoenix-opleiding:

Op de Rand van het Licht:
over Rouw en Ritueel

Ik kwam met de vragen:

  • Hoe kan ik de dood omhullen, dragen en plek geven in mijn sterflijk leven?
  • Kan en mag ik van mezelf opnieuw in het volle leven staan, ook nu de dood zo in mij leeft?

Wat ik ingebracht heb:

  • Mijn ervaring om uit elke dood weer op te staan.
  • Om zowel het leven als ook de dood in de ogen te kijken.
  • Hen beiden als mijn grote leermeesters te zien.
  • Zowel het leven als de dood nodig heb om te transformeren tot wie ik in wezen ben.

Lees mijn persoonlijke verslag…

 

Als het Leven Pijn doet

Heerlijk, het wintert echt! De plassen zijn weer dicht gevroren. We kunnen over het water lopen of schaatsen. De natuur is tot op het bot kaal en koud. Wij kunnen ons erop kleden en trekken de natuur in om van dit fenomeen te genieten.

We kijken uit voor de wakken en zijn op onze hoede wanneer er plassen water zijn. We blijven aan de kanten waar het ondiep is. Nemen geen risico. Misschien een overzichtelijk risico, waarbij we hooguit tot onze knieën in het water terecht komen als we door het ijs zakken.

Als het leven pijn doet en je een groot verlies lijdt, kan je dat ervaren als een winterperiode in je leven.
Je leven kan dan ijzig koud voelen. En je bestaan onvast en glibberig. Hoe je ook op je hoede bent voor wakken, plotseling krijg je het gevoel dat je door het ijs gezakt bent. Je doet verwoede pogingen om je hoofd boven water te houden. Na de schrik van kou probeer je naar het licht te zwemmen. Maar de lichte plekken blijken de onderkant van het ijs te zijn. Onder het ijs geschoven, word je bevangen door angst. Waar moet je heen?

Onder het ijs, komen de plekken waar het water nog vloeibaar is, waar wakken in het ijs zijn, ons voor als donkere plekken. Als duisternis waar we instinctmatig van weg willen.
Pas wanneer we tegen ons instinct in, door het duister van het wak zwemmen, weg van het licht, krijgen wij het daglicht en de zon in ons leven weer te zien.

Winterperioden kunnen ons leren om onze gewoonten, ingegeven door instinctmatig gedrag, te veranderen, zodat wij niet verdrinken in een grote poel van duisternis en ijskoud water. Door de duistere en koude periode heen ontdekken we dat er ook voor ons een voorjaar komt. Een voorjaar met de warmte van het voorjaarslicht. Met al de energie die de behoefte en kracht heeft om nieuw leven te creëren. Op die manier leer je het verlies te omhullen en te dragen als een bijzondere en groeizame periode in je leven.

Leef de seizoenen in de wetenschap dat na elk seizoen zich de volgende aandient tot aan je laatste winter.

(Geïnspireerd op het Sonnet XXVII, van Lars Gustafsson, vert. J. Bernlef )

Ben jij ooit door een duistere periode heen gegaan? Of zit je er middenin? Wil jij iets delen over deze periode in jouw leven op dit blog? Of wil je er met mij persoonlijk over praten? Laat het me maar weten.

Als het Leven Pijn doet

Nieuwjaarsduik-blog

In de dagen na Nieuwjaar voelen veel mensen zich uitgedaagd om het komend jaar hun leven een andere wending te geven. Om daar waar vorig jaar niet veel van terecht gekomen is nu maar eens te gaan ondernemen. Goede voornemens staan soms te dringen om vooraan in de rij van gedachten te komen.
Nu moeten we maar eens…….

Of kunnen we onszelf moed inspreken om maar eens…….

 


Moet of Moed

Wat verdrietig en moedeloos zit ze tegenover mij. Gisteren heeft ze een sollicitatiegesprek gehad.

Wat moet ze nou? Ze voelt zich afgewezen bij haar sollicitatie, iemand anders paste beter op die plek. Ze voelt zich 2de keus. Mag wel voor 6 uur per week komen werken, in de zelfde groep waar ook degene werkt die de baan wel gekregen heeft. Moet ze nu als 5de wiel aan de wagen mee gaan draaien?

Alles in haar zegt dat ze niet wil maar wel moet. De gemeente hijgt in haar nek. Ze moet dit wel aannemen. Maar wat is zes uur werk?  Daarmee komt ze niet uit de bijstand

Ik zie haar frustratie en wanhoop van 2 jaar zonder werk en een minimum inkomen. Ze heeft veel verloren de laatste 2 jaar.

Ze zag er zo tegenop om na 2 jaar weer mee te draaien in zo’n groep. Maar toen ze de moed bij elkaar geraapt had, is ze gegaan. Vond het toch weer leuk. Baalde ontzettend toen de afwijzing kwam.
Maar was ze afgewezen? De teleurstelling van de tweede te zijn bracht haar weer terug bij af. Weer geen werk.

Het ‘moeten’ gaan had haar ertoe gebracht om de ‘moed’ weer op te rapen.  De aanbieding van 6 uur per week bij een grote organisatie die steeds meer mensen nodig heeft hielp haar om ook nu weer de moed bij elkaar te rapen. Als 5de wiel aan de wagen zichzelf een periode te geven waarin onderzocht mag worden wat deze werkgever voor haar kan betekenen. Of dit werk nog steeds bij haar past. 

De last werd een uitdaging. Ze veranderde van een moedeloze vrouw die van alles moet en niet wil, in een moedige vrouw die de uitdagingen die het leven geeft het hoofd biedt. 
===========================================================================

Blog-Nieuwjaarsduik

Het is nieuwjaar.

Ze belt haar vriendin.
Of ze ook naar de nieuwjaarsduik komt en meedoet.
Haar vriendin komt wel, maar doet niet mee.

Ze heeft de moed bij elkaar geraapt en komt met haar vriend.
Zo leuk om haar vriendin te zien. De begroeting is vrolijk en enthousiast.

Door hun zwemspullen mee te nemen en niet aan te trekken, heeft ze zichzelf een keuzemogelijkheid gegeven. Maar nu haar vriendin gekomen is vindt ze dat ze de sprong moet wagen.

Blog-Nieuwjaarsduik

Blog- Nieuwjaarsduik

 

 

 

 

Haar moed en haar gevoel van moeten maken samen dat ze de duik maakt onder aanmoediging van haar vriendin en alle omstanders die gekomen zijn om hen aan te moedigen.

Ze viert haar succes samen met haar vriend.

Kun jij de “moed” opbrengen om jouw eigen weg te vinden tussen alles wat je van jezelf en de wereld om je heen “moet”?