Wie leeft, die loopt zeer zeker risico.
Zo snel gaat de inzet perdu.
Je zet in op rood, maar dan wint het zwart
en hoor je: Rien ne va plus.
Het begin is slechts een liaison
met het einde. Er is geen pardon.
Mijn leven is gewoon een tango met de dood,
tango met de dood.
Van mijn conceptie af dansen wij cheek to cheek.
Een tango met de dood,
tango met de dood.
Je vraagt je wel af: Hoelang duurt nog die muziek?
Wie er leeft, wandelt vrij op het water
Wie er leeft, balanceert langs de goot.
In de warme moederschoot
huizen de grijsaard en de dood.
Al dansende zet je je leven op het spel.
Herman van Veen
Verbinding met de grote ordening van leven en dood in mijn werk.
Een verhaal is pas jouw verhaal als het gebeeld-houwd, binnen in je is.
Als je leven, het verhaal geslepen en gevormd heeft met behulp van de geleden verliezen.
Al verhalend, beeldend, onderzoekend in het toen en het nu, op weg naar de nieuwe morgen brengt de cliënt zijn verhaal in beeld.
Een verhaal is pas jouw verhaal als het gebeeld-houwd, binnen in je is.
Wanneer het leven en de dood elkaar gevonden hebben in hun passievolle Tango van de dood.
En deze weten te dansen tussen Hemel en Aarde.
Als je leven het verhaal geslepen en gevormd heeft met behulp van de geleden verliezen.
Een verhaal is pas jouw verhaal als het gebeeld-houwd, binnen in je is.
(Rondeel: Ludy, 12-3-2018)
Mijn
Luisterende oor
Brengt het binnen.
Ik reis verwonderd mee.
Mede-deel-zaam.
(Elfje: Ludy, 10-3-2018)
Rouw om Onvermogen
85 jaar is ze. Kromgetrokken door het leven. Pijnlijk buigt ze zich over haar rollator. Haar stralende lach en twinkelende nieuwsgierige ogen kijken naar mij op vanonder haar gekromde rug. Zoveel vreugde in de ontmoeting. “Kom gauw binnen”, zegt ze “de thee staat al klaar”.
Werken met rouw en de dood met behulp van een droom.
(nieuwsgierig? Klik op de link)
Het Wiegje
Dit prachtige gedicht kreeg ik van mijn trainster Joke Goudswaard.
Ik was diep ontroerd toen ze het aan me voorlas. Rakend en troostend tegelijk.