Ze kijkt in stilte naar het midden van de spiraal, de Bron.
De kaars is al aangestoken.
De vele voeten die vanuit de bron naar haar toe spiralen, raken haar diep.
De vele voetstappen die zij samen met haar man al heeft gezet.
Stappen in allerlei grootte en allen met een eigen kleur.

Aan de kant staan kaarshouders wit en zwart, allen dragen een rood hart.
Zij symboliseren de lichte en donkere kanten in haar relatie met haar partner.
In haar hand babyvoetjes, haar kinderen.

Diep ontroert loopt ze in stilte langs al die gelopen stappen,
Terug naar de Bron van haar relatie.
Daar waar haar relatie begon.

Intuïtief legt ze de voetjes van haar kinderen op de juiste plek en plaatst ze de vele lichte en donkere waxinehouders, op dit deel van haar levensweg.

Aangekomen bij de bron is haar geest diep van binnen, terug in de tijd.
Naast de kaars, die als bron nog steeds voelbaar brand, ligt een lange kaars.
Symbool voor haar partner.
Ze steekt de kaars aan, aan de bron.
Wanneer ze zover is loopt ze stil en stap voor stap nog een keer de weg naar het nu.
Steekt elk waxinelichtje aan.
Tranen over haar wangen met een ontroert hart.

Er heerst een ‘heilige stilte’.

Wanneer ze terug is in het NU,
de plaats waar ze begonnen is,
de plaats die soms zo diep duister lijkt,
gaat het licht uit en licht de jarenlange relatie op in de duisternis.
Wat een kracht en wat een schoonheid.

De ervaring dat zowel de lichte als de duistere momenten als kleine lichtbakens oplichten op hun weg in het leven, geeft een diep weten dat elke moeilijke tijd in een relatie zijn eigen kracht brengt.
Naast al die lichte momenten die soms dreigen te verdwijnen in ons gevoel van duisternis die overheerst

 Samen
en apart
een leven lang
Licht samen met duisternis
Levenslang

(Ludy Hoogeveen; april 2018)